Ontwikkeling en scholing staan sinds mijn vroege jeugd hoog in het vaandel. Als twintiger heb ik me dikwijls afgevraagd wat ik wilde worden. Ik kwam tot de conclusie dat ik wilde leren en dat het liefst mijn leven lang. Gelukkig heb ik een beroep gekozen waarin de mogelijkheden tot ontwikkeling volop aanwezig zijn. Als muziektherapeut ervaar ik dagelijks de kracht van muziek: de kletterende ritmes die ik als flamenco gitarist sla op mijn gitaar, zorgen ervoor dat ik me stevig verankerd voel. Ik kan de bocht niet uit, de begeleidende cajun (houten trommel) gaat door.

Muziektherapie

Al mijn ervaringen met muziek en muziektherapie komen ten goede aan mijn cliënten. Pas geleden heb ik het volgende beleefd. Eén maal per week werk ik met een verstandelijk beperkte op een instelling. Ik zit dan met haar in een gezamenlijke ruimte. Er komen vaak andere bewoners binnen. Zo ook Antje (gefingeerde naam), die daar regelmatig een puzzeltje maakt. Het stramien van haar werkzaamheden kan niet doorbroken worden als ik daar muziektherapie geef. Dan immers raakt ze in de war, want Antje heeft een stoornis in het autistisch spectrum. Antje is dikwijls boos geworden, omdat ik bijvoorbeeld de deur heb dichtgedaan of omdat ik eenvoudig een lied zing. Ze laat dat luidkeels aan mij merken. Ik ben de boosdoener.

Onlangs speelde ik met mijn cliënt een spel met een belletjesbal. Ik betrek Antje erbij door deze naar haar toe te rollen. Vanuit mijn ooghoeken zie ik dat ze haar ogen neerslaat. Ik kijk van haar weg en een paar tellen later ligt de bal bij mijn voeten. Vervolgens trommelt ze op de tafel het ritme van het lied dat ik bij ons spel zing mee. Als ik kijk, draait ze haar gezicht weg. Ondertussen maakt ze haar puzzel af.
Haar volgende ritueel is het naar buiten gaan. Ze wordt opgehaald door een verzorger. Ik ga verder met mijn therapie. Dan ineens staat ze naast me en geeft me een knuffel.
Ik hoop nog vele mensen in mijn atelier te mogen ontmoeten die de mogelijkheden van muziek, klank en muziektherapie willen ervaren